Gry fabularne w pracy psychologa

Pracując w szkole miałem okazję wprowadzić wielu uczniów w świat gier fabularnych. W kontekście szkolnym służyły mi jako narzędzie, które pomagało w budowaniu zespołów i poprawie relacji w klasie. Kooperacyjny charakter tych gier sprzyja decydowaniu się uczestników na współpracę. Młodzież bardzo ceniła sobie taką aktywność, a ja miałem okazję obserwować korzyści, które z tego czerpali.

Uczestnictwo w grze wiąże się z odgrywaniem postaci, więc jeśli ktoś chce coś zdziałać, to musi zacząć zabierać głos i wypowiadać się przed grupą. Motywacja do działania jest duża, gdy chodzi przykładowo o pokonanie smoka. Wraz z zaangażowaniem w rozgrywkę wzrasta pewność siebie.

Drużyny postawione w grze przed problemem często spontanicznie prowadzą burzę mózgów w poszukiwaniu rozwiązania. Uczestnicy ćwiczą umiejętność dyskutowania oraz poznają sposoby myślenia innych. Z czasem podchodzą do zadań z większą elastycznością i kreatywnością, bo mają okazję poszerzyć swój repertuar strategii w oparciu o to, co zaobserwowali.

Odgrywanie ról i działanie w zespole niekiedy pozwala na lepsze poznanie siebie. Gracz ma okazję doświadczyć swojego funkcjonowania na różnych pozycjach i sprawdzić, jak się w tym czuje. Podczas rozgrywki spontanicznie wyłania się liderów, twórców kreatywnych i śmiałych strategii, twardo stąpających po ziemi racjonalistów czy integrujące drużynę osoby skupione na relacjach.

Czym są gry fabularne?

Gry fabularne (RPG) są formą wspólnego snucia opowieści. Prowadzący – inaczej Mistrz Gry – przyjmuje rolę narratora. Uczestnicy odgrywają własne postaci w budowanym przez narratora świecie. Jest to okazja, by korzystając z zasobów wyobraźni przeżyć przygodę w świecie fantasy albo przenieść się do wieku XIX i przeprowadzić dochodzenie w stylu Sherlocka Holmesa czy zmierzyć się z nieznanym zagrożeniem w ramach tajemniczych wydarzeń rozgrywających się na pokładzie statku kosmicznego.

Tworzona przez graczy drużyna wspólnie rozwiązuje zagadki, wymyśla rozwiązania problemów i realizuje założone cele. By odnieść sukces, uczestnicy muszą  wykazać się zdolnością współpracy, kreatywnością i umiejętnością planowania działań. Rozwijają też swoje zdolności komunikacyjne i mają okazję poćwiczyć zabieranie głosu przed grupą, a do tego sporo się śmieją. Gry fabularne są nieocenionym narzędziem w prowadzeniu TUS, czyli Treningu Umiejętności Społecznych.

Do kogo adresowana jest ta oferta?

Prowadzę sesje gier fabularnych dla młodzieży w wieku 10-16 lat. W rozgrywce może wziąć udział 3-6 osób.

Zebrałeś grupę znajomych i chcielibyście zagrać pojedynczą sesję?

Zapraszam! Przygotuję scenariusz dostosowany do Waszych potrzeb.

Chciałbyś zagrać, ale nie masz jeszcze swojej drużyny?

Żaden problem! Prowadzę zapisy do grup otwartych. Możemy zorganizować grę, gdy tylko znajdzie się czterech chętnych.

Chciałbyś wziąć udział w dłuższej przygodzie, która rozgrywać się będzie na przestrzeni kilku sesji?

Daj znać. Chętnie podejmę się organizacji regularnych spotkań.

Gdzie można pograć?

Małe grupy zapraszam do gabinetu we Wrzeszczu. Z liczniejszą drużyną mogę się spotkać w sali RPG w sklepie SideQuest.